We vroegen het aan vijf jonge mensen uit het Java-team die sinds een jaar vast in dienst zijn bij Realdolmen. Ze begonnen allemaal als stagiair en bleven na het doorlopen van het acADDemICT-traject gezellig bij ons. We spraken met Cédric Debot, Ruben Walraevens, Valon Xhafa, Simon Pollé, Jef Anthonissen en David Hemmerijckx (Java-stagecoördinator) en zij vertelden ons over hun begeerlijkheid, het belang van cafés en het nut van opgelegde doelen.
Eerst en vooral, hoe hebben jullie de stage en dus jullie eerste kennismaking met Realdolmen ervaren?
“We zaten allemaal, buiten Cédric, in dezelfde groep. Er ontstond meteen een leuke sfeer en we hielpen elkaar waar nodig. Al het materiaal wat we nodig hadden, was voorhanden en we werkten vrij, op ons eigen ritme, aan oefeningen. De stageopdracht mocht je (volgens beschikbaarheid) zelf kiezen en het was een duidelijke to-the-point oefening. Ongeveer om de week kwam er een stagebegeleider langs om polshoogte te nemen. Dat vonden we genoeg, zo leerde je immers om je eigen plan te trekken. In principe zijn de begeleiders altijd bereikbaar maar doordat ze niet 24 op 7 naast ons zaten, waren we toch eerst op onszelf aangewezen. Dat gaf een boost aan onze zelfstandigheid want bij een moeilijkheid gingen we eerst zelf op zoek naar een oplossing in plaats van meteen hulp in te roepen. Door je vraag voor te bereiden, vind je vaak al de oplossing.”
“Aangezien we veel tijd hebben doorgebracht binnen de muren van Realdolmen hebben we tijdens onze stage ook het bedrijf zelf goed leren kennen. We konden de cultuur opsnuiven en leerden ook heel wat andere collega’s kennen tijdens bijvoorbeeld een Java-café. Dat is een informele drink voor alle Java-collega’s en daar mochten de stagiairs blijkbaar ook niet bij ontbreken. Door rond te lopen in het bedrijf krijg je heel goed mee wat voor sfeer er hangt en hoe de mensen met elkaar omgaan. Zo merkten we dat iedereen aanspreekbaar is, ook de mensen die niet perse voor je instaan. We werden tijdens onze stageperiode gewoon behandeld als collega’s, iets wat niet altijd vanzelfsprekend is.”
Van links naar rechts: Jef, Ruben, Simon, Cédric, Valon