De meeste organisaties willen veel sneller hun IT-toepassingen laten ontwikkelen en no-code of low-code kunnen een middel zijn om dit doel te realiseren. Bij het traditioneel programmeren (denk aan Java en .NET programmatie), de zogenaamde high-code aanpak, heb je IT-experten nodig die gedurende weken of maanden vele lijnen code schrijven. Bij low-code werkt men maximaal met bouwblokken en schrijft je IT-expert heel wat minder code. Zo kan je complexe IT-toepassingen op weken, soms op dagen laten bouwen. No-code applicaties zijn meer gericht op wat men citizen-developers noemt. Dit zijn medewerkers zonder technische achtergrond die kleinere applicaties kunnen maken zonder er technische experts bij te betrekken. Dat maakt een no-code aanpak op het eerste zicht heel aantrekkelijk, maar uiteraard komt dit met de nodige aandachtspunten.
IT-toepassingen ontwikkelen gaat namelijk over veel meer dan over de toepassing alleen. Laten we twee voorbeelden nemen van wat minstens even belangrijk is: gegevensbeleid en beveiligingsbeleid.
Met een gegevensbeleid wil je maximaal je data synchroniseren en dus proberen om elk gegeven maar één keer te hebben. Zo vermijd je afwijkende versies waarover dan twijfel kan ontstaan. Het typische voorbeeld is een e-mailadres van een klant. Ook courant is dat men niet helemaal zeker weet of een order nog niet, deels of al volledig gefactureerd is. Of, stel je voor dat je bank niet meer zou weten wat het juiste saldo van je rekening is. Het eerste voorbeeld is een vervelend detail, het tweede betekent administratief tijdverlies en het derde voorbeeld zou je schandalig vinden. Alvorens je met no-code of low-code aan de slag gaat, is het best om je gegevensbeleid mee in acht te nemen.